بازدید وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی از سرای احسان حاشیه‌هایی را به‌همراه داشت که از آن می‌توان به ترکیدن بغض وزیر، نحوه تحویل سال ۹۳ برای ربیعی و ... اشاره کرد.

به گزارش شمال نیوز به نقل از فارس، روستای قلعه نو چمن بخش کهریزک از توابع شهرستان ری میزبان علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی بود. سرای احسان (مرکز نگهداری و توانمندسازی بیماران روانی مزمن) که به اعتقاد اعضای هیئت مدیره جامعه خیرین حامی معلولان کشور قطعه‌ای از بهشت است در جاده قدیم قم، کهریزک،‌جاده دوتویه،‌ بعد از روستای قلعه نو چمن واقع شده است.

وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با حضور در سرای احسان نشست صمیمی با مسئولان این مرکز و اعضای هیئت مدیره جامعه خیرین حامی معلولان کشور داشت و پس از آن با حضور در آسایشگاه‌ها و کارگاه‌های آموزشی و کاری سرای احسان از نزدیک با مددجویان سرای احسان دیدار و در جریان روند درمانی آن‌ها قرار گرفت. این بازدید و نشست حاشیه‌هایی را به‌همراه داشت که در ادامه آن‌ها را با هم می‌خوانیم.

بغض وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ترکید
علی ربیعی در نشست صمیمی با مسئولان سرای احسان به بیان خاطراتش از مراکز بهزیستی و نحوه تحویل سال ۹۳ کنار فرزندان بی‌سرپرست پرداخت و عنوان کرد: وقتی به مراکز نگهداری فرزندان بی‌سرپرست که می‌روم و جدانشدن فرزندان از آغوشم را می‌دیدم سخت در فکر فرو می‌رفتم که چرا آن‌ها این‌گونه در آغوش آدم جای می‌گیرند و دوست ندارند از بغل آدم جدا شوند.

وی ادامه داد: با بررسی جوانب مختلف دیدم که اکثر مددکاران این فرزندان را زنان تشکیل می‌دهند و به‌دلیل اینکه آن‌ها آغوش پدر را درک نکرده‌اند به‌دنبال حس محبت پدر هستند. وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی از نحوه تحویل سال ۹۳ به‌همراه خانواده‌اش و در کنار فرزندان بی‌سرپرست سخن به میان آورد و تصریح کرد: منزل ما در منطقه جوادیه است، هنگام تحویل سال نو به مکانی که در دوران کودکی‌ام زمین فوتبال بود و این روزها یک مرکز بهزیستی در آن فضا احداث شده است مراجعه کردم و به همراه خانواده‌ام سال ۹۳ را در کنار فرزندان بی‌سرپرست تحویل کردم و خاطرات زیبایی بود که این روزها برکات این همراهی فرزندان بی‌سرپرست را حس می‌کنم.

وی زمانی که داشت از تحویل سال نو در کنار فرزندانی که محبت خانواده را درک نکرده بودند و بعضاً برخی از آن‌ها ضعف جسمانی هم داشت سخن می‌گفت بغضش ترکید.

اشک‌های زیبای ربیعی از روی صداقت بود
زهرا الستی، عضو خیرین حامی معلولان کشور و رئیس مجمع خیرین حامی معلولان استان خراسان رضوی طی سخنانی در این نشست صمیمی کمک به بیماران روانی را کمک به رفاه جامعه دانست و گفت: اگر کمکی به بیماران روانی شود جامعه از ثمرات و رفاه آن بهره‌مند می‌شوند.

وی با اشاره به بغض وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی تصریح کرد: سالیان سال در عرصه‌های مختلف حضور داشته‌ایم و سرد و گرم روزگار را چشیده‌ایم و به راحتی می‌توانیم بین اشکی‌های زیبایی که از سر صداقت و عشق به خدمت جاری می‌شود با اشک‌های نمادین تمیز قائل شویم و به یقین چند قطره اشک زیبای شما نشان از صداقت و عشق به خدمت‌رسانی است.

پیش‌گویی‌های یکی از مددجویان سرای احسان برای ربیعی
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در ادامه از آسایشگاه، کارگاه‌ها و بخش‌های مختلف سرای احسان بازدید کرد و ضمن احوال پرسی از برخی بیماران روانی که تحصیلات عالیه در رشته زبان آلمان، مکانیک و ... داشتند از نزدیک در جریان فعالیت‌ها و مراحل درمانی آن‌ها قرار گرفت.

یکی از مددجویان که خالق تابلو فرشی زیبا بود، این تابلو را به وزیر اهداء کرد و از ایشان خواستار کمک به مددجویان این مرکز شد. بازدید از کارگاه خیاطی و محیط استراحت مددجویان این مرکز دیگر فضاهایی بود که علی ربیعی از آن‌ها بازدید کرد.

یکی از مددجویان سرای احسان در ادامه به پیش‌گویی برای وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی پرداخت. علی ربیعی ضمن ملاقات مددجویان شاخه‌های گل به آن‌ها اهداء می‌کرد. این گزارش حاکی است، موسسه خیریه حمایت از آسیب دیدگان اجتماعی تشکلی غیر دولتی، غیرسیاسی و غیرانتفاعی دارای مقام مشورتی خاص با شورای اقتصادی، اجتماعی ملل متحد است که فعالیت خود را در سال ۱۳۷۷ آغاز کرده است.

از عملکرد ۱۵ ساله این موسسه می‌توان ب ارائه خدمات بشردوستانه، کمک به افراد نیازمند، آسیب‌دیده و همچنین نگهداری شبانه‌روزی و رایگان بیماران روانی مزمن بی‌سرپرست، بدسرپرست و بی‌بضاعت اشاره کرد. این وسسه در سه حوزه خیریه، درمان و تحقیقات فعال است. با حمایت خیرین و فعالان اجتماعی موسسه حمایت از آسیب‌دیدگان اجتماعی، مرکزی را برای تگهداری، درمان و توانبخشی بیماران روانی بی‌سرپرست یا کم‌بضاعت به نام «سرای احسان» تشکیل داده است.

هم‌اکنون این موسسه میزبان ۴۶۱ نفر بیمار مبتلا به اختلالات روانی است. ۳۵۱ مردو ۱۱۰ زن که سال‌هاست «سرای احسان» خانه آن‌هاست. در این خانه زندگی می‌کنند به این امید که روزی دوباره به میان خانواده، شهر و هموطنان خود بازگردند./350